Dowcipy ciapkowe

Żona pyta męża:
-Gdzie jest nasz syn?
Mąż na to:
-U kolegi.
-To może się trochę zabawimy?
-Dobry pomysł, włączaj komputer!

Siedzą dwa młotki na drzewie. Nagle nad nimi przelatuje chmara latających imadeł. Imadła podlatują i jedno z nich pyta: „Gdzie jest droga do Maroka?” Jeden młotek odpowiada, że w prawo. Imadła pofruneły w prawo. Po pewnym czasie druga chmara latających imadeł podlatuje do drzewa i pyta: „Gdzie jest droga do Maroka?”. Ten sam młotek odpowiada, że w lewo. Imadła pofruneły w lewo. Nagle jeden młotek pyta się drugiego: „Ty, stary, dlaczego jednym imadłom powiedziałeś że w prawo, a drugim że w lewo?”
– A po cho*erę tyle latających imadeł w Maroku?!

Nie stawiaj roweru przy lodówce, bo ci piwnicę zaleje.

Do pracowni Pabla Picassa wszedł kiedyś nowy listonosz. Oddał malarzowi list, rozejrzał się wokół i powiedział:
– Zdolnego ma pan synka…
– Dlaczego pan tak myśli? – zapytał Picasso.
– Przecież widzę – tyle tu rysunków.

Autor „Raju utraconego”, John Milton, znany był z nieuprzejmego traktowania swojej żony. Pewnego razu zapytał ją przy gościach:
– Żoneczko, czy tam, gdzie siedzisz, nie ma przeciągu?
– Nie, kochanie – odpowiedziała pani Milton, zdumiona i wzruszona niespodziewaną troskliwością męża.
– W takim razie przesiądźmy się, bo tu wieje jak diabli – oświadczył Milton.

Wysiadając z taksówki, Wojciech Kossak dał szoferowi dziesięć złotych napiwku.
– Córka pana profesora dała mi wczoraj dwadzieścia – mruknął szofer.
– Ona może, bo ma bogatego ojca. A ja jestem sierota…

Kiedy Degas był już znanym malarzem, do jego pracowni przyszedł jeden z miłośników jego talentu. Nie zobaczywszy na ścianie ani jednego obrazu mistrza, zapytał:
– Dlaczego nie powiesi pan na ścianie którejś ze swoich prac?
– Mój przyjacielu – odpowiedział Degas – nie stać mnie na kupno takich drogich obrazów.

Mozart wezwany do złożenia tak zwanego zeznania o dochodach, wpisał do formularza osiemset guldenów gaży, którą pobierał jako nadworny kompozytor cesarza Józefa, zaś do rubryki „specjalne uwagi”:
„Zbyt wiele za to, co robię, i zbyt mało za to, co mógłbym zrobić”.

Ojciec wraca z pracy i widzi, jak trójka jego dzieci siedzi przed domem, ciągle ubrana w piżamy i bawi się w błocie wśród pustych pudelek po chińszczyźnie, porozrzucanych po całym ogródku. Drzwi do auta zony były otwarte, podobnie jak drzwi wejściowe do domu i nie było najmniejszego śladu po psie.
Mężczyzna wszedł do domu i zobaczył jeszcze większy bałagan. Lampa leżała przewrócona, a chodnik zawinięty
pod samą ścianę. Na środku pokoju głośno grał telewizor na kanale z kreskówkami, a jadalnia była zarzucona zabawkami i rożnymi częściami garderoby. W kuchni nie było lepiej: w zlewie stała góra naczyń, resztki śniadania były porozrzucane po stole, lodówka stała szeroko
otwarta, psie jedzenie było wyrzucone na podłogę, stłoczona szklanka leżała pod stołem, a przy tylnich drzwiach była usypana kupka z piasku.
Mężczyzna szybko wbiegł na schody, depcząc przy okazji kolejne zabawki i kolejne ciuchy, ale nie zważał na to, tylko szukał swojej żony. Zaniepokoił się, że może jest chora, albo ze stało się coś poważnego. Zobaczył, że spod drzwi do łazienki wypływa woda. Zajrzał do środka i zobaczył mokre ręczniki na podłodze, rozlane mydło i
kolejne porozrzucane zabawki. Kilometry papieru toaletowego leżały porozwijane miedzy tym wszystkim, a lustro i ściany były wymalowane pasta do zębów. Przyśpieszył kroku i wszedł do sypialni, gdzie znalazł
swoją żonę, leżąca na łóżku w piżamie i czytającą książkę. Spojrzała na niego, uśmiechnęła się i zapytała jak mu minął dzień. Popatrzył na nią z niedowierzaniem i zapytał:
– Co tu się dzisiaj działo?
Uśmiechnęła się ponownie i odpowiedziała:
– Pamiętasz, kochanie, ze codziennie jak wracasz z pracy do domu, to pytasz mnie, co ja do cholery dziś robiłam?
– Tak – odpowiedział z niechęcią.
– Wiec dziś tego nie zrobiłam.

Urocze, prawda?

– Mamo, mogę popływać?
– Dobrze, tylko się nie zamocz!