Dowcipy ciapkowe

Babcia żydówka pilnuje na plaży swojego wnuka. Nagle o brzeg uderza wielka fala i zabiera wnuczka ze sobą. Babcia w rozpaczy zaczyna wzywać na pomoc Boga i modli się błagalnie:
– Boże miłosierny! Oddaj mi wnuka! Spraw, żeby morze wyrzuciło go całego i zdrowego! Ty jesteś dobry i wspaniałomyślny, spraw, żeby dziecko się uratowało!
Za chwilę o brzeg udzerza kolejna większa fala i wyrzuca dzieciaka na piasek. Babcia patrzy, dzieciak żywy i cały, oddycha i patrzy przytomnie. Babcia patrzy z wyrzutem i oburzeniem w niebo i pokazuje oskarżycielsko na leżącego chłopczyka:
– Ale on miał na głowie kapelusz!

– Aj waj, ale u was ceny…
– Panie, coś pan, wszystko po bożemu!
– Aj, a tak by się chciało po ludzku…

Icek miał sklep spożywczy. Naprzeciwko Rywka uruchomiła sklep o podobnym profilu. Icek podał ją do sądu cywilnego w tej sprawie. Na rozprawie sędzia pyta o dokładny powód pozwu. Icek tłumaczy:
– Ja mam interes i Rywka ma interes.Jak Rywka postawiła swój interes przed mój interes, to mój interes stanął.Szoko.

-Salcie, kiedy potrzebujesz pieniędzy jesteś dla mnie bardzo mila – mówi Mosiek do swojej połowicy.
– Ach, Mosze, ale przecież ja zawsze jestem dla Ciebie miła…
– No właśnie!!!

Bardzo biedny Icek ze wsi pod Lubartowem miał się żenic za pół roku i z narzeczona uradzili, że dobrze byłoby miec bogatego drużbę (bo to i prezenty drogie i jakie poważanie wsród sąsiadów). Icek przypomniał sobie, że ma dalekiego krewnego, Mosze w Warszawie, który ma własny zakład krawiecki i spełnia wszystkie powyższe kryteria. Pojechał, więc do stolicy, odnalazł krewniaka, z drżacymi nogami wchodzi do jego mieszkania i oniemiał… Piekne meble na wysoki połysk, parkiety, dywany na podłogach i ścianach, pod oknem salonu olbrzymia 2,5 metrowa palma – słowem coś cudownego. Przedstawia swoja prośbę Mosze’mu a ten odpowiada :
– Widzisz Icek, wprawdzie jesteśmy rodziną, ale ty jesteś taki gołodupiec, że mi wstyd byłoby być u ciebie za
drużbę, a już moja Salcia w żadnym razie nie pojechałaby na te twoją zapchloną wiochę , bo ona jest teraz wielka pani i z byle kim się nie zadaje. Przykro mi , ale ty się napij u mnie herbaty i zjeżdżaj zanim Salcia wróci z
zakupów.
Tak powiedział i poszedł do kuchni robić te herbatę. Icek, ze zdenerwowania dostał takiej sraczki, że ledwo może ja utrzymac, rozglada sie wkoło wpada do przedpokoju, otwiera jakies drzwi, patrzy , a tam glazury, terakoty, jakies białe siedzenia, olbrzymia biała miska z kranem… K**wa, myśli Icek tu nie można, wpada
znowu do salonu, popłoch w oczach… jest palma – zerżnał sie do donicy, zasypał ziemia i nie czekajac już na herbate wybiegł od krewniaka i wrócił do domu.
Po miesiacu otrzymuje telegram od Mosze’go:
„Icek ch*j ci w d*pę, zostanę twoim drużbą, tylko powiedz gdzieś ty nasrał, bo my już trzecie mieszkanie zmieniamy”

Pewien mieszkaniec Homla, przemysłowiec jechał w podróż handlową do Warszawy. Zatrzymał się w małym miasteczku, banku nie ma, hotel lichy. A on miał 30 tysięcy rubli, bo to było za carskich czasów. Myśli sobie pójdę do swojego przywódcy duchowego, akurat to był rabin, pójdę, może u niego te 30 tysięcy rubli zdeponuję.
Poszedł, a rabin mówi:
– Słucham cię?
– Rabe, ja chciałbym u ciebie zdeponować trzydzieści tysięcy rubli…
Ale rabin na to:
– Nie, no kochany tak to nie ma. Musimy mieć świadków.
Rabin zawołał dwóch najzacniejszych ludzi w mieście i mówi:
– Słuchajcie, ten oto przemysłowiec z Homla, chce u mnie zdeponować 30 tysięcy rubli.
W obecności świadków, rabin wziął od niego te pieniądze, schował, a uspokojony właściciel poszedł do hotelu. Rano przychodzi do rabina i mówi:
– Dzień dobry, poproszę moje trzydzieści tysięcy rubli..
– Jakie 30 tysięcy rubli, oszuście jeden – oburzył się rabin.
– No jakże, przecież tu dwóch najzacniejszych ludzi w tym mieście było świadkami, jak ci dawałem te pieniądze!
Rabin mówi:
– Zaraz kochany!
Wezwał tych dwóch szlachetnych mężczyzn i mówi:
– Ten oto, przemysłowiec z Homla, twierdzi, że zostawił u mnie 30 tysięcy rubli.
– Jakie 30 tysięcy? – zdziwili się zacni i wyszli.
Wtedy Rabin wyjął pieniądze, 30 tysięcy rubli, wręcza mu i mówi;
– Masz.
– Boże! – krzyczy przemysłowiec – przecież ja mogłem całkowicie umrzeć na zawał serca.
– To nie o to chodzi – mówi rabin – ja ci chciałem pokazać z kim ja muszę pracować..

Salcie i Mojsze prowadzili sklep z dewocjonaliami dla Żydów. Jednak w okolicy wszyscy wyprowadzali się i coraz mniej było Żydów klientów. W końcu Salcie rzekła:
– Mojsze, Ty musisz zmienić branża. Ty musisz sprzedawać teraz dla katolików…
Na co Mojsze się zdenerwował:
– Salcie! My jesteśmy Żydami i nie będziemy sprzedawać katolickich rzeczy…
Jednak okolica szybko zmieniła się w katolicką i w końcu duma dumą, ale Mojsze zajął się sprzedażą katolickich dewocjonaliów. Salcie bierze za słuchawkę i zamawia towar w jedynej w okolicy hurtowni z katolickimi rzeczami:
– Dzień dobry, chciałabym zamówić: 100 różańców, 50 katechizmów, 100 obrazków z Papieżem oraz 50 krzyżyków…
Na co głos w słuchawce odpowiada:
– Niech no sprawdzę: 100 różańców, 50 katechizmów, 100 obrazków z Papieżem oraz 50 krzyżyków… Aha, krzyżyki mają być z Jezusem czy bez? No i jutro nie dostarczamy, bo jest Szabas…

Staruszek spowiada się księdzu:
-Proszę księdza, w czasie wojny ukrywałem Żyda w piwnicy.
-To bardzo dobry uczynek, mój synu. Możesz być z siebie dumny!
-No tak, ale ja mu kazałem płacić za każdy dzień po 100 $.
-No wiesz, synu, czasy ciężkie były, narażałeś własne życie. To nie grzech.
-Co za ulga-odpowiedział staruszek, po czym oddalił się od konfesjonału, ale po paru krokach wraca i niepewnie pyta:
– To może jednak powinienem mu powiedzieć, że wojna się już skończyła?

Czterech rabbich prowadziło dysputę teologiczną. Ponieważ nie mogli dojść do porozumienia zrobili głosowanie. Głosowanie zakończyło się stanem 3:1. Rabbi, który przegrał w głosowaniu zaczął modlić się do Boga:- Panie mój! Wiem, że mam rację a serce moje jest czyste. Pokaż im jakiś znak, żeby wiedzieli, że racja jest po mojej stronie…
I faktycznie w jednej sekundzie na niebie pojawiła się ciemna chmurka.
– Widzicie! ? krzyczał ten, który się modlił ? Oto jest znak od Pana! To ja miałem rację…
Jednak pozostali trzej powiedzieli, że to tylko zwykła chmurka i to na pewno nie jest znak od Pana. Wtedy, rabbi zaczął modlić się jeszcze raz:
– Panie mój! Tak bardzo Cię proszę… Daj nam większy znak, na potwierdzenie mych słów…
Na niebie pojawiło się jeszcze kilka ciemnych chmurek i nagle strzelił piorun. Trafił on w drzewo oddalone od rabbich jakieś 100 m. Wtedy Żyd, który się modlił powiedział:
– Widzicie! Pan znowu do nas przemówił!
Na co jeden z rabbich odpowiedział mu:
– No to co, że Pan Ci odpowiedział. Nadal my mamy rację, bo jest 3:2!

Rebeko: – zwraca sie Kon do żony
– Zdaje mi sie że bedzie deszcz. Jak Ty myślisz . może wziaść parasol?
– Weź parasol.
– Tak? A jeśli nie bedzie deszczu, to poco mi parasol? Lepiej wezme laskę
– Dobrze weź laskę.
– Patrz, chyba zbliża sie burza. Jeszcze mógłbym zmoknąć. Lepiej zostawić laskę w domu i wziąść parasol.
– Dobrze, zostaw laskę w domu i weź parasol.
– Tak masz rację. Ale chyba sie przejaśnia. Lepiej zostawić parasol i wziąść laskę.
– Mój Boże, weź laskę i zostaw parasol, i daj mi wreszcie spokój!
– Rebeko widzisz jaka Ty jesteś! To mi mówisz żeby wziąść laskę, to znów żeby parasol. A wogóle to kto Ci powiedział że ja wychodzę?